دلا با تو جهانی یار دارم
چه شب هایی به یادت زار دارم
اگر روزی رسد وقت جدایی
جسد بی روح بی دلدار دارم
***
کشیدم درد هجرت تا که مُردم
شنیدم ورد قهرت تا که خواندم
دل آزرده نشو ، تو کردی آغاز
دلت تابیده مشکل تا که بردم
***
بیا جانا ببین درد و خمارم
بخوان قصه ی عشقت در کنارم
میازار این دلِ دیوانه ی من
بیا ریشه بزن هان در کنارم
***
پری دختم تو مهتاب زمانی
کشیدی از دلم غم زندگانی
مرا در کاخ زیبایی رهاندی
هزاران گل تو بستانِ جهانی
***
میازار آن دلی در غم نشسته
به زندان غمت یک دم نخفته
شب و روزش به بیداری کشیده
درون باغ تو یک لحظه مانده
***
بیا در باغ دل بنشین عزیزم
مرا بی تو شب و روزم مریضم
اگر قصد جدایی داری ای دوست
بِکن گورم که من در خیز خیزم
***
دلم در آسمانت ابر گشته
پیام دوستی درآن نوشته
نباریده نمی برفش فراوان
شرایینِ دلم چون نهر بسته
***
دلم از دلبران پاکیزه گشته
گلی بی خار در قلبم نشسته
نیازارد کسی خفتیده در آن
هزاران غنچه ی بازش گرفته
***
مگر درد و غمت خوابیده گردید
مگر آه و نمت آغشته گردید
بفرما دل و دل بانش کنارت
دل از مهتاب را تابیده گردید
جاسم ثعلبی (حسّانی) 20/1/1391
:: بازدید از این مطلب : 1814
|
امتیاز مطلب : 7
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2